Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Non igitur bene. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Duo Reges: constructio interrete. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari.

Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Nam neque virtute retinetur ille in vita, nec iis, qui sine virtute sunt, mors est oppetenda. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Tuum credibile? Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia.

Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Polycratem Samium felicem appellabant. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.

1. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda.
2. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;
3. At iam decimum annum in spelunca iacet.
4. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
5. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Quo modo igitur, inquies, verum esse poterit omnia referri
ad summum bonum, si amicítiae, si propinquitates, si
reliqua externa summo bono non continentur?

Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat
necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.

Corporis autem voluptas si etiam praeterita delectat, non intellego, cur Aristoteles Sardanapalli epigramma tantopere derideat, in quo ille rex Syriae glorietur se omnis secum libidinum voluptates abstulisse.

• Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;
• Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;
• Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.
• Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur;

Sedulo, inquam, faciam.

An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

Equidem e Cn.

Quis negat?

Certe non potest.

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Bork

Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate.

Quis istum dolorem timet?

In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;